In mijn zoektocht naar de juiste naamgeving voor wat ik doe, kwam koesterviering het dichtst bij. Maar ook dat is flou, dus kwamen ceremoniespreker of voorganger ook nog aan de beurt.
Toen kwam ik uit bij Storyteller, letterlijk 'verhalenverteller'. En dat is wat ik doe: de overledene centraal plaatsen en een verhaal vertellen om te koesteren.
Het was beslist: Karo Koestert, storyteller voor koesterverhalen.
Wanneer we iemand verliezen, komt een pure emotie naar boven.
Alle grenzen vallen weg en de liefde overheerst.
En net die liefde, zorgt voor ons verdriet.
Het toont ons dat we mensen zijn, die liefhebben en soms boos zijn voor de tijd die ons wordt ontnomen.
Maar verdriet kan ook op een warme manier worden beleefd.
Weggaan - Rutger Kopland
Weggaan is iets anders dan het huis uitsluipen zacht de deur dicht trekken achter je bestaan en niet terugkomen
want je blijft iemand op wie wordt gewacht.
Weggaan is eigenlijk een soort van blijven,
niemand wacht dan want je bent er nog,
niemand neemt afscheid want je gaat niet weg.
Waar kunnen we de uitvaart laten doorgaan?
Misschien gaan we met z'n allen opwandel, terwijl er anekdotes worden verteld over zij die nu wordt gemist? Of komen we samen in het favoriete café van hem, die jullie willen herinneren?
Wat zeker is, is dat een koesterviering overal kan plaatsvinden.
Daar waar jullie zich het warmst voelen. In volle stilte of met net veel geroezemoes.
Ook voor zij die (in beperkte kring) eerder hebben afscheid genomen, kan een herinneringsviering of koesterviering het gemis verzachten.
Want tussen wat was en wat is, zit heel veel gemis.
